Reshoring als economische overlevingsstrategie

Nu de wereld in één klap ‘op slot’ is gegaan, wordt de grote afhankelijk van het buitenland direct pijnlijk duidelijk in de Nederlandse bedrijfskolom. Om kostprijs-technische redenen hebben grote spelers in de afgelopen jaren de productie van cruciale producten (zoals medische apparatuur) in toenemende mate naar het buitenland verhuisd.

Van global naar local

Dat blijkt nu meer dan ooit onverantwoord te zijn geweest. Het maakt ons mega-afhankelijk van anderen en vormt een grote bedreiging voor de industriële keten. Grote partijen boven in de bedrijfskolom dichten zichzelf de meeste macht en status toe. Terwijl de praktijk om heel andere verhoudingen vraagt. Stokt het in China – zoals nu -, dan droogt het razendsnel op en moet Nederland zelf maar weer aan de bak. Dan moet het ineens gedwongen van ‘global’ naar ‘local’.

Diezelfde grote spelers bestellen en roepen al jaren af in Verweggistan vanwege de lage prijzen. Dat is hun inkoopstrategie achter de schermen. Terwijl ze aan de verkoopkant zich positioneren als top-of-the-bill high-end speler in Nederland. Die in- en verkoopkant matchen niet. Zij kunnen onze onafhankelijkheid stimuleren door aan de voor- en achterkant volgens hetzelfde principe te handelen.

Opgedroogde supply chain

Want dankzij deze strategie kunnen anderen in de keten helaas niet meer snel en adequaat reageren. Door te weinig orders – die ze keer op keer zagen verdwijnen naar verre landen – is extra investeren niet meer mogelijk. De prijskloof is helaas alleen nog maar groter geworden.

De supply chain droogt nu dus sneller op dan de droogste woestijn. De prijsdruk neemt razendsnel toe. Met stoom en kokend water moet apparatuur gemaakt worden in Verweggistan terwijl steeds meer grenzen letterlijk sluiten. Voor hoelang? Niemand weet het. We staan erbij en kijken ernaar. Met zelfs een paniekvoetbal-inkoopstrategie van de overheid als gevolg. Koste wat kost moet en zal er geïnvesteerd worden, zodat we nu niet zonder komen te zitten. Om nog maar te zwijgen over de confrontatie met ondeugdelijke materialen in de vorm van megagrote leveringen mondkapjes…

De huidige situatie valt op dit moment niet meer te repareren. Zo simpel is het. Laten we eerlijk zijn, het is redden wat er te redden valt. Zeker als de productie van een Nederlands bedrijf van beademingsapparatuur in Amerika toegeëigend dreigt te worden alsof het altijd al van de Amerikanen zelf is geweest, moeten we nu inderdaad redden wat er te redden valt.

Maar het toont onomwonden onze gecreëerde enorme afhankelijkheid van anderen aan. En het gaat hier voor de duidelijkheid over onze gezondheid, nog niet eens over de commerciële schade. En dat is ernstig mensen. Echt ernstig.

Reshoring

Kies er als grote speler bewust voor om je productie in Nederland te houden en juist níet te verplaatsen naar het buitenland. Of als je dat al gedaan hebt, haal je productie dan zo snel mogelijk terug naar Nederland; hanteer een adequate reshoring-strategie.

Ik ken en hoor direct de argumenten waarom het niet kan. Te dure producten bijvoorbeeld. Maar het gaat me nu niet om wel of niet meer willen of kunnen betalen voor producten. Het gaat me om het voortbestaan en de werkgelegenheid van de Nederlandse industriële keten. Om niet alleen uit te dragen dat je een fantastisch bedrijf bent, maar daar ook achter de schermen aan bij te dragen in Nederland.

Door ook de flexibiliteit die het je als bedrijf biedt als je in Nederland produceert, op waarde te schatten. En de talloze andere voordelen als snelheid en betrouwbaarheid van levering te onderkennen. Maar ook de klantspecifieke mogelijkheden de status te geven die ze verdienen. Zodat de hele keten snel uit deze neerwaartse spiraal kan klimmen en ketenpartners weer kunnen investeren in innovatie, productie en automatisering.   

Toekomstbestendige keten

Het begint dus bij de mindset van de grote spelers. Als je aan de verkoopkant uitstraalt top-of-the-bill te zijn, dan is nu het moment dat ook aan de inkoopkant te laten zien door ernaar te handelen. En zo onze afhankelijk van buitenlanden te verkleinen. Nederland first dus.

Voor de duidelijkheid, ik heb ook niet alle antwoorden in deze ongekend onstabiele tijd. Laten we samen de rust bewaren en bekijken hoe het anders en beter kan, zodat we bij de volgende pandemie slagkrachtiger zijn.

Ik wens je oprecht heel veel wijsheid en slagkracht in deze tijd. Waar ik kan, wil ik met je meedenken.

Ik hoor graag van je.

René Lijzenga

terug naar overzicht